عبدالله شفایی در قریه باغچار از توابع ولایت ارزگان (افغانستان) در سال 1351 به دنیا آمد. تحصیلات مکتبی و سواد خواندن و نوشتن را نزد پدرش ملا برات علی فرا گرفت. پس از اشغال افغانستان توسط اتحاد جماهیر شوروی در سن 9 سالگی به همراه خانواده در سال 1360 به ایران مهاجرت نمود. تحصیلات حوزوی را به سال 1365 در حوزه امیرالمؤمنین در تهران آغاز نمود و تا سال 1369 سطح یک حوزه را به پایان برد. در سال 1370 پس از شرکت در امتحان ورودی مرکز جهانی علوم اسلامی و قبولی در آن وارد قم گردید و دروس حوزوی را نزد استادان بنام حوزه قم چون مرحوم پایانی، مرحوم وجدانی فخر، حسین بوشهری و آیةالله استادی تکمیل نمود و در سال 1376 کفایتین را به انجام رساند. در سال 1378 پس از شرکت در آزمون تدریس و قبولی در آن به مدت 3 سال به عنوان استاد به حوزه علمیّه شهید مصطفی خمینی شهرستان تاکستان استان قزوین اعزام شد. این مأموریت که توسط شورای مدیریت حوزه علمیّه قم تعیین شده بود تا سال 1361 ادامه داشت. در این مدّت وی دروس سطح یک حوزه را تدریس نمود. پس از بازگشت از تدریس به حلقه درس بزرگانی چون وحید خراسانی، فاظل لنکرانی، مکارم شیرازی و جعفر سبحانی پیوست. مشارالیه در کنار دروس حوزوی تحصیلات جدید را نیز ادامه داد. در سال 1374 به اخذ مدرک دیپلم رشته تجربی موفّق گردید و در همان سال در کنکور سراسری شرکت نمود و با رتبه عالی در رشته حقوق در دانشگاه مفید قم پذیرفته شد. در سال 1378 موفق به اخذ لیسانس ازاین دانشگاه شد و در سال 1382 در رشته حقوق خصوصی همان دانشگاه پذیرفته شد و در سال 1384 پس از دفاع از رساله خویش با عنوان:"احوال شخصیه شیعیان افغانستان با تکیه بر نکاح و طلاق" با رتبه عالی در مقطع کارشناسی ارشد رشته حقوق خصوصی فارق التحصیل گردید. در کنار تحصیل در علوم حوزوی و دانشگاهی و تدریس، از پژوهش نیز غافل نماند از وی تاکنون بیش از 10مقاله تخصصی در رشته فقه و حقوق در مجلات معتبر منتشر شده است. هم اکنون نیز به تحقیق و تحصیل در حوزه علمیّه مقدّسه قم مشغول است.